اطلاعيه کميسيون کارگرى سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)

اعلام هفته همبستگى با کارکنان شرکت واحد اتوبوس رانى تهران و حومه
براى دفاع از سنديکاى شرکت واحد و براى آزادى رهبران زندانى سنديکا، همراه شويم!
شکست نيروهاى محافظه کار در انتخابات رياست جمهورى سال هزارو سيصدو هفتاد و شش و پيروزى کانديداى مورد حمايت اصلاح طلبان در اين انتخابات فضاى استبداد زده جامعه ايران را تا حدودى دگرگون و شرايط را براى فعاليت هاى اجتماعى و دمکراتيک تسهيل نمود.
پس از اين تغييرات فعالين جنبش سنديکايى و کارگرى فعاليت هاى خود را براى احياء و باز سازى سنديکاهاى مستقل و غير دولتى کارگرى که مدت کوتاهى پس از انقلاب هزارو سيصدو پنجاه و هفت، سرکوب و دولت مانع فعاليت آنها بود با تشکيل هيئت موسسان سنديکايى بطور علنى و قانونى دنبال کردند و خواهان پذيرش کنوانسيون هاى نود و هشت و هشتادو هفت سازمان بين المللى کار، رعايت آنها توسط دولت و رفع موانع فعاليت سنديکاهاى کارگرى شدند.
فعالين سنديکايى شرکت واحد اتوبوس رانى تهران و حومه نيز همزمان با ساير کارگران و فعالين سنديکايى کارگرى تلاش براى احياء و باز سازى سنديکاى خود را با تشکيل کلاس هاى آموزش سنديکايى براى کارکنان اين شرکت، آغاز کردند. همزمان با اين تلاش ها دولت وقت نيز پس از چند دوره مذاکره با نمايندگان (اى ال او) پذيرفت که با امضاء توافق نامه با نمايندگان اين سازمان با اصلاح ماده صد و سى و يک، از فصل ششم قانون کار شرايط را براى اجراى مقاوله نامه هاى نود و هشت و هشتاد و هفت فراهم کند.
توافق دولت قبلى با نمايندگان (اى ال او) با استقبال کارگران و فعالين سنديکايى و با مخالفت و مقاومت شديد رهبران تشکل حکومتى و ايدئولوژيک خانه کارگر که از هيچگونه حمايتى در ميان کارگران برخوردار نبود، مواجه گرديد. اين تشکل فرمايشى که به خاطر همکارى با حکومت و کمک به پايمال سازى حقوق صنفى و سنديکايى کارگران توسط حکومت به بد نامى در ميان کارگران شهره است، نگران بود که اگر فعاليت سنديکاها توسط دولت به رسميت شناخته شود ديگر هيچگونه شانسى براى بقای آن وجود نخواهد داشت.
اين تشکل فرمايشى که به وسيله نيروهاى امنيتى ايران و براى مقابله با جنبش سنديکايى مستقل و دمکراتيک تشکيل گرديد و کاملآ تحت نفوذ آنها قرار داشت، در واکنش به توافق دولت پيشين با (اى ال او) و در واکنش به گسترش تشکل هاى مستقل از آن پس تاکنون به طور فعالانه به اشکال گوناگون از جمله اشکال خشونت آميز آشکارا با کمک نيروهاى امنيتى به مقابله با سنديکاها به خصوص با سنديکاى کارکنان شرکت واحد اتوبوسرانى تهران و حومه و فعالين آنها پرداخته است. عوامل خانه کارگر در سال گذشته با همراهى ماموران امنيتى، با حمله به کلاسهاى آموزش سنديکايى و با حمله به تجمع هاى مختلف اين سنديکا کوشيدند مانع آموزش کارگران و همچنين تشکيل مجمع عمومى کارکنان اين شرکت براى تشکيل سنديکا شوند . اما به دليل حمايت گسترده کارکنان شرکت واحد موفق به جلوگيرى از مجمع عمومى نشدند و کارکنان اين شرکت با تشکيل يک جمع هشت هزار نفرى نخستين سنديکاى مستقل، دمکراتيک کارگران ايران را بعد از نزديک به سه دهه ديکتاتورى و مخالفت با تشکيل سنديکاها به وجود آوردند.
دولت کنونى نيز پس از تشکيل اين سنديکا ابتدا از به رسميت شناختن آن خودارى کرد و سپس به سرکوب آن پرداخت. پس از آنکه اعتراضات و اعتصاباتى که توسط اين سنديکا براى بهبود شرايط شغلى و افزايش حقوق کارکنان صورت گرفت، دولت با بازداشت رهبران آن واکنش نشان داد و پس از آن رهبران باقيمانده سنديکا در اعتراض به بازداشت تعدادى از رهبران اصلى سنديکا و اعتراض به عدم رسيدگى دولت به مطالباتشان که پذيرش حق فعاليت سنديکا و به رسميت شناختن حق انعقاد پيمان دسته جمعى توسط سنديکا در راس اين خواسته ها بود براى روز هشت بهمن دعوت به اعتصاب کردند.
مامورين امنيتى براى جلوگيرى از اين اعتصاب و جلوگيرى از ادامه فعاليت سنديکا با خشونت کم نظيرى به خانه رهبران باقى مانده سنديکا هجوم آوردند، آنهايى را که در خانه بودند بازداشت و خانواده هاى آنهايى را که در خانه نبودند به جاى آنها به گروگان گرفتند و شرط آزادى زنان و کودکان رهبران سنديکا را تسليم آنها کردند. مامورين امنيتى سپس به مراکز تجمع کارکنان اعتصابى که به دعوت سنديکا در اعتصاب شرکت کرده بودند هجوم آوردند و پس از ضرب و شتم آنها بيش از هزار نفر از آنان و خانواده هايشان را به خاطر شرکت در يک اعتصاب صنفى آرام روانه زندان کردند.
سرکوب اين سنديکا و زندانى کردن رهبران آن و کارگرانى که عليرغم همه خطرات و تهديدها در اعتصاب شرکت کرده بودند با موج گسترده همبستگى در داخل و در سطح جهان مواجه گرديد. اتحاديه ها و نهادهاى کارگرى، سازمانهاى حقوق بشر ، احزاب و سازمان هاى سياسى ، نويسندگان و روشنفکران ضمن محکوم کردن سرکوب فعاليت هاى سنديکايى و فعالين آنها همبستگى خود را با کارکنان و سنديکاى شرکت واحد اتوبوس رانى تهران و حومه اعلام و خواهان رعايت حق تشکل در ايران و تحمل سنديکا هاى مستقل توسط دولت گرديدند.
اين حمايت ها و اين اعتراضى که جلوه اى از همبستگى بين المللى با کارگران ايران بود باعث گرديد که دولت ايران اکثريت رهبران اين سنديکا را که به اتهام تشکيل سنديکا و سازماندهى اعتصاب و با شرکت در اعتصاب زندانى شده بودند آزاد کند. اما دولت تاکنون از آزاد کردن دو نفر از رهبران اصلى سنديکا، آقايان منصور اسانلو و منصور حيات غيبى به دليل نا گفته اى خودارى کرده است. علاوه بر آن دولت از بازگشت به کار صدها کارگر به خاطر شرکت آنها در اعتصاب جلوگيرى کرده و تعداد چهل و شش نفر از آنها را رسمآ اخراج کرده است.
عليرغم همه اين سرکوب ها و آزار و اذيت فعالين سنديکايى و خانواده هاى آنها توسط عوامل دولت، خواست کارکنان اين شرکت همچنان اجراى مقاوله نامه هاى نود و هشت و هشتاد و هفت (اى ال او)، رفع موانع فعاليت آزادانه سنديکا ها، عدم دخالت دولت در امور سنديکا ها، انعقاد پيمان دسته جمعى توسط سنديکا و رسيدگى دولت به مطالبات صنفى ديگر است.
همبستگى سازمانها و نهادهاى کارگرى و دمکراتيک جهان با کارکنان اين شرکت و با رهبران دربند سنديکا بسيار موثر و مفيد بوده است. اگر اين حمايت ها نبود چه بسا ممکن بود دولت تعدادى از رهبران بازداشت شده را سربه نيست کند و اين خطر همچنان جان فعالين اين سنديکا به خصوص دو تن از رهبران آن را که هنوز در زندان هستند تهديد ميکند. تداوم اين همبستگى مى تواند مانع جنايت بر عليه فعالين سنديکايى گشته و از هزينه مبارزه فعالين سنديکايى بکاهد . همه کارگران ايران در شرايط دشوار کنونى نياز به ادامه همبستگى براى پيش برد مبارزه شان دارند.
ما از اول تا ششم ماه مه را هفته همبستگى با کارگران ايران به طور عام و رهبران زندانى سنديکاى شرکت واحد اتوبوس رانى تهران وحومه به طور خاص در نظر گرفته ايم. به همين دليل از همه آزاديخواهان و عدالت جويان در خواست مى کنيم که با يکديگر براى دفاع از سنديکاى کارکنان شرکت واحد و آزادى منصور اسانلو و منصور حيات غيبى و براى بازگشت به کار فعالين اخراجى به کار با يکديگر همراه شده و تلاش مشترک ديگرى را آغاز کنيم.

کميسيون کارگرى سازمان فدائيان خلق ايران - اکثريت
دهم آوريل دوهزارو شش - بيست و يکم فروردين هزارو سيصدو هشتادو پنج