8 مارس روز جهانی زن است. خاستگاه اين روز به مبارزات زنان برای بهبود شرايط کاری خود در اواخر قرن نوزدهم و اوائل قرن بيستم برمي گردد. در سال 1911 به پيشنهاد يک زن سوسياليست آلمانی به نام کلارا زتکين، روز 8 مارس به عنوان روز جهانی زن بنيانگذاری شد. در مراحل آغازين، اين روز به پاس مبارزات کسانی برگزار ميگرديد که برای پايان دادن به وضعيت فلاکتبار زنان کارگر تلاش ميکردند. اما 8 مارس در روند مبارزات زنان برای کسب حقوق برابر با مردان، به روز زنان همه طبقات و اقشار در سطح جهان تبديل گرديد.
زنان در کشورهای مختلف در طی دو قرن گذشته برای کسب حق رای، داشتن مايملک، حق نگهداری از فرزندان، بهبود شرايط کاری، حضور گسترده در سازمان اجتماعی کار، عدم تبعيضات شغلی و دستمزد، تغيير قوانين تبعيض آميز و برای برابری زن و مرد مبارزه کرده و به پيشرفتهای ارزنده ای نائل آمده اند. با اين وجود هنوز زنان در معرض خشونتهای خانگی هستند، به عنوان غنيمت جنگی مورد تجاوز قرار ميگيرند، به مثابه کالا به فروش ميرسند و ستمهای گوناگوین را متحمل ميشوند. زنان به عنوان نيمی از جمعيت جهان يک دهم در آمد جهانی را به خود اختصاص ميدهند و کمتر از يک صدم دارائی جهان را در اختيار دارند.
در کشور ما زنان از يکسو از مناسبات و فرهنگ مردسالاری در جامعه رنج می برند و از سوی ديگر تحت فشار و سرکوب رژيم جمهوری اسلامی قرار دارند. رژيم حاکم زنان کشور ما را تحت پوشش اسلامی به بند ميکشد، در خيابانها به بهانه "بدحجابی" تحقير و بازداشت ميکند، به دليل دوست داشتن تازيانه ميزند و يا در گودال فرو کرده و سنگ افشان ميکند و يا از دار می آويزد، به خاطر فرياد عليه قوانين تبعيض آميز بر سنگفرش خيابانها ميکشد و با مشت و لگد به جان آنها می افتد و يا اينکه در بيدادگاها محاکمه و به گوشه زندانها می افکند.
با اين وجود زنان کشور ما در طی سه دهه تسليم جمهوری اسلامی و قوانين ضدزن آن نشده و مبارزه بی وفقه و مستمری را برای کسب حقوق و تغيير موقعيت اجتماعی خود پی گرقته اند و جايگاه بس بلندی را در جامعه ما کسب نموده اند.
نرخ مشارکت دختران در سطوح مختلف آموزشی افزايش پيدا کرده و سهم پذيرفته شدگان دختر در دانشگاههای کشور به بيش از 60 درصد رسيده است. ميتوان گفت دوران پدرسالاری رو به سپری شدن است و ساختار قدرت در خانواده در حال دگرگونی است. نرخ رشد منفی اشتغال زنان به نرخ رشد مثبت تبديل شده، از تعداد زنان خانه دار کاسته شده و به رقم زنان شاغل افزوده گشته است. نگرش جامعه نسبت به کارکردن زنان در خارج از خانه تغيير يافته و موقعيت اجتماعی زنان تغيير يافته است.
حضور زنان در فضاهای عمومی به طور محسوس بالا رفته است. اکنون کمتر نهاد و سازمان غيردولتی را در ایران می توان یافت که از حضور پر توان زنان بی بهره باشد. زنان از سازمانهای غيردولتی محیط زیست گرفته تا کمیته های صلح، از جنبش کارگری گرفته تا جنبش دانشجوئی، از حوزه روزنامه نگاری، سينما، تئاتر گرفته تا کار ترجمه، حضوری بارز و موثر دارند. امروز کمتر حوزه ای را ميتوان پيدا کرد که زنان در آن حضور نداشته باشند. بی ترديد درهای زيادی روی زنان بسته است و درهائی هم که باز شده است از وسعت و امکانات لازم برای زنان برخوردار نيست. با اين وجود کمتر نهادی را ميتوان يافت که زنان در آن تاثير گذار نباشند.
در پرتو تلاش زنان برای کسب حقوق خود، جنبشی شکل گرفته است که نهادهای امنيتی جمهوری اسلامی تا کنون قادر نشده اند آن را ريشه کن کنند. جنبش زنان، جنبشی است اصلاحی ولی در عين حال از زاويه مطالبات عميقا راديکال. اين جنبش آگاهانه از برخوردهای سياسی و زودگذر فاصله ميگيرد و موفقيت را روز به روز، فرد به فرد، يک عمل در يک مکان، و قدم به قدم می جويد نه در يک اقدام ضربتی. جنبش زنان رهبری متمرکزی ندارد ولی دارای سخنگويان بسياری است.
جنبش زنان با روی کار آمدن جريان توتاليتر و بويژه در يکسال گذشته با محدوديتها، فشارها و سرکوب روبرو شده است. در سال گذشته تعداد زيادی از فعالين جنبش زنان از جمله فعالين کمپين يک ميليون امضا به دادگاهها فراخوانده شده و به حبس محکوم گشتند. ميزان دستگيری فعالين زن در سال گذشته بيشتر از ميزان آن در تمام دو دهه اخير بوده است.
فضاهای عمومی که امکانی برای فعالين جنبش زنان بود، يک به يک بسته شده است و منازل شخصی فعالين زن که در فقدان حوزه های عمومی به محل نشست زنان تبديل شده بود، مورد تعرض مامورين امنيتی قرار گرفته است. مکانهای عمومی هم که محل گفتگوی "چهره به چهره" فعالين کمپين يک ميليون امضا بود، ناامن شده است. در سال گذشته در همين ارتباط تعدادی از فعالين زن در پارکها، خيابانها و متروها دستگير شدند. احمدی نژاد که برای جلب رای در انتخابات رياست جمهوری گفته بود که با حجاب زنان کاری نخواهد داشت، سال گذشته مامورين خود را به طور گسترده راهی خيابانها کرد. مامورين با زنان و دختران به صورت خشنی رفتار نموده و هزاران تن از آنها را دستگير و بعد از گرفتن تعهد آزاد نمودند.
در سال گذشته تفکيک جنسيتی حتی به کتابهای درسی امتداد پيدا کرد و طرح سهميه بندی جنسيتی برای ورود به دانشگاهها مطرح گشت. حکومت زن ستيز قصد دارد با سهميه بندی جنسيتی از ميزان ورود دختران به دانشگاههای کشور بکاهد.
در سال گذشته سايتها و نشريات زنان هم مورد يورش جريان توتاليتر قرار گرفتند. سايت کمپين يک ميليون امضا(تغيير برای برابری)، سايت "کانون زنان ايرانی"و سايت "زنستان" فيلتر شدند و نشريه زنان که در طی حيات خود با تحمل دشواريهای زياد و رعايت خط قرمزهای حکومتی به انتشار خود ادامه داده بود، تعطيل گشت.
با اين وجود مبارزه زنان کشور ما لحظه ای متوقف نشده است. اين مبارزه موجب شده است که مطالبات زنان در لايه های مختلف جامعه، در شهرهای بزرگ و کوچک، در ميان مردم و حکومتگران مطرح شود. امروز کمتر سازمان سياسی را ميتوان پيدا کرد که به مسئله زنان به طور جدی نپردازد، کمتر روزنامه، نشريه و سايتی را ميتوان سراغ گرفت که مطالبات زنان در آنها مطرح نشود.
هيات سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران(اکثريت) به نمايندگی از اعضای سازمان، روز 8 مارس را به زنان کشورمان شادباش ميگويد و اميدوار است که مبارزات فعالين زن به ثمر نشيند و زنان کشور ما به آزادی و برابر حقوقی دست يابند. سازمان ما به مثابه سازمان چپ از مطالبات زنان و از جنبش زنان دفاع کرده و معتقد است که مبارزه برای آزادی، حقوق بشر و دمکراسی عميقا با مبارزه زنان عليه تبعيض و برای برابر حقوقی زن و مرد پيوند خورده است. ما در مبارزه عليه تبعيض و عليه مناسبات و فرهنگ مردسالاری، در کنار زنان کشورمان قرار داريم.
هيئت سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران(اکثريت)
17 اسفند 1386 (7 مارس 2008)